Comorbiditeit en slechte weerstand

Van het hele kleine deel mensen dat wel ernstig ziek wordt is er voor het grootste deel sprake van comorbiditeit. Dat wil zeggen die mensen zijn al ziek en daardoor is hun weerstand laag. Het lichaam is niet fit genoeg om het virus te bestrijden. Dit is bijvoorbeeld het geval bij een ernstige ziekte, hoge leeftijd, luchtweg aandoeningen als astma, overgewicht en een vitamine D tekort.

Dan is de vraag meer hoe je deze mensen zelf kunt beschermen in plaats van politieke maatregelen te nemen. Hoe kan je ze aansterken, fit krijgen, helpen en verzorgen.

Want zoals eerder gezegd, virussen horen helaas bij leven. En de maatregelen omtrent isolatie, thuiswerken en het stoppen van alle sociale voorzieningen hebben ook medische- en sociaal economische gevolgen. Mensen raken banen kwijt, raken gestresst, eenzaam, angstig en depressief. Gezinnen en kinderen komen onder druk te staan. Er ontstaan leerachterstanden. Huiselijk geweld, alcoholgebruik en zelfmoord nemen toe. En dat is er nog eens naast het uitstellen van medisch noodzakelijke zorg van andere patient groepen.

Beleid vs biologie

In de politiek wordt het heel scherp gesteld: jullie moeten nu aan de maatregelen houden, anders kunnen we niet aan deze groep zorg verlenen. Maar is dat wel een realistische stelling? Nee natuurlijk niet.

Want door het perspectief kwijt te raken over wat dit virus is, en hoeveel impact het wel of niet heeft, zijn alle remmen los. Volledig in de ban van de angst voor een nieuwe mutatie, en nog een, en nog een. De enige manier - volgens de overheid en het OMT - om dat te overleven, is om níet te leven. Binnen te blijven, niet elkaar aanraken, maskers op, contact met niemand of max 1 persoon, een avondklok. De toekomst is onzeker en dat laat alleen maar plek voor nog meer angst. Terwijl er zo veel goed gaat voor zo veel mensen, laten we dat niet vergeten.

Dat het beleid niet klopt blijkt uit de keuzes die gemaakt worden omtrent verplichtingen. Wat mag wel en niet in de lockdown? Als er echt sprake is van een medisch georiënteerde lockdown, dan is alles dicht, behalve de supermarkt en de zorg. Thuiswerken wordt verplicht. Maar in plaatst daarvan worden we gedwongen om mondkapjes te gebruiken (ik doe het, maar volgens RIVM is het niet zinnig) en nu ook ’s avonds thuis te blijven. Dat zijn politieke maatregelen gericht op angst en burgers. En heeft niets te maken met de realiteit van het probleem met dit virus.

Wat nog kwalijker is, is dat er maar 1 geluid over te horen is op de media. Alleen voor het vaccin, voor het beleid. Omdat dit op angst en onzekerheid ingegeven is, kunnen er alleen maar meer maatregelen en beperkingen komen. Kunnen we nog meer thuisblijven? Moeten we doen. Avondklok? Goed idee. Maar waar zijn de artsen die het hier inhoudelijk niet mee eens zijn. Medische richtlijnen worden toegepast zonder zicht op de doelmatigheid. De politiek voert beleid op basis van onduidelijke feiten. Beide zijn grof nalatig.

Wat is een feit

Er is veel discussie over wat de feiten zijn. Om feiten te beoordelen heb je een volledig verhaal nodig. Dus als we het hebben over een percentage dan moet je daarbij ook weten over welk aantal het gaat. Een 10% stijging bij een aantal van 13, is iets anders als een 10% stijging bij 13.000. Alleen aantallen noemen als het gaat over besmetting is dus incomplete informatie. Degene die dit presenteert kan het verhaal zo maken als hij of zij wilt.

Bijvoorbeeld: “10.000 mensen besmet met corona” klinkt heel anders dan: “11% van de 300.000 mensen die vandaag getest zijn, zijn positief bevonden middels de PCR test.” Dan als je verdere context geeft, kan iemand inschatten wat dit betekent voor zijn omgeving, of het land waar die in leeft. Bijvoorbeeld, als je hier aan toevoegt dat voor een gemiddeld griepseizoen 5-10% van de mensen positief zou testen, dan weet je dat het aan de hoge kant van normaal zit.

We gaan door. Wat nu als we dit maken van het eerste voorbeeld: “10.000 mensen besmet met corona. IC capaciteit is veel te laag, strenge maatregelen zijn nu nodig”. Dit is een vermenging van verschillende feiten die niet oorzakelijk met elkaar verbonden zijn. Het is politiek.

En voor sommige stijgingen moet je correcties toepassen. Dat geldt voor comorbiditeit, maar ook voor vergrijzing. Zeker als je nagaat dat het meestal ouderen zijn die overlijden.

Als we het hebben over effectiviteit, dan moeten we kijken ten opzichte van wat. Is een vaccin 95% effectief, wat betekent dat dan? Hoeveel mensen worden er dan niet ziek? Zouden die anders wel ziek zijn geworden. Hoe heb je dat vergeleken?

Voor een seizoensgebonden luchtweginfectie zoals covid, kan je uitstekend vergelijken wat de sterfte nu is, in vergelijking met een jaar geleden, en het jaar daarvoor. Dan weet je de impact van het virus en dan kan je vergelijken met dit jaar. Is het erger, zo ja voor welke groep? Is er sprake van comorbiditeit? Kunnen we gerichte oplossingen bedenken die daarbij passen?

En focus je daarbij op 1 parameter: gaat het om bezetting van IC bedden, sterftecijfer of besmettelijkheid. Wanneer is dit te hoog en wanneer is het goed?